147. turn me on.

rozwala mnie mój egoizm. moja głupota. moja nieumiejętność docenienia tego, co posiadam. czasem zastanawiam się czego ja tak naprawdę chcę, do czego dążę. czy to w ogóle ma jakikolwiek sens. mam dosłownie wszystko. Uroczego chłopaka, cudownych przyjaciół, kochaną rodzinę zwaną jakże często przeze mnie `domem wariatów`. Ale mimo to narzekam, miauczę, jęczę. Bo to, bo tamto, bo siamto. Bo chciałabym to inaczej, ale nie mogę, to mogłam zrobić lepiej, ale nie poszło, nawet głupiego zeszytu d biologii mi się nie chciało otwierać, po prostu wolałam bezczynnie siedzieć i gapić się w sufit, to zdecydowanie było ciekawsze. Są ludzie którzy nie maja niczego, stracili wszystko co mieli, i potrafią cieszyć się z najprostszych rzeczy, takich banalnych a jednocześnie mających w sobie to 'coś'. Odnajdują siłę, motywację, chęci do działania. A mi nawet czasem nie chce się tej głupiej ściągi napisać. To smutne. I takie denerwujące. Nic tak mnie nie denerwuje jak ja sama. Moja upartość i lekkomyślność. But life is life.